επικολπίδιος

ἐπικολπίδιος, -ον (Μ)

επικόλπιος, αυτός που βρίσκεται στον κόρφο («μήπως ἐπικολπίδιον τύχοι τις κρύπτών ξίφος», Κ. Μανασσ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < επί + κολπίδιος, υποκοριστικό τού κόλπος].